Daar zit ik dan met mijn grote mond aan de eetkamertafel. Waarom had ik ook al weer bedacht om columns te gaan schrijven? Ik schenk maar even een wijntje in, eens goed nadenken wat ik eigenlijk op wil schrijven.
Laat ik beginnen met mijzelf te introduceren. Vrouw, 33 jaar, getrouwd, 2 kinderen. Werkzaam bij PwC, als senior manager. Een niet onverdienstelijk schaker. Brede range aan interesses, waar ik er iedere maand één van wil uitlichten. Diversiteit & inclusiviteit in de breedste zin van het woord is er één van. Omdat het vandaag internationale vrouwendag is, spits ik het toe op gender diversiteit op de werkvloer.
Stel je eens voor, dat je als man met allemaal andere mannen samen een meeting hebt. Voor de meeting start, wordt bij het koffiezetapparaat de voetbalwedstrijd van 010 tegen 020 besproken. Aram wordt gefeliciteerd met de geboorte van zijn derde zoon. De meeting start op tijd, maar Bram komt te laat omdat die belangrijke klant nét voor een spoedklus belde toen hij zijn auto de parkeergarage in reed. Hij komt binnen en wordt als een held met een klap op zijn schouder onthaald als hij vertelt dat hij net een deal van €100k heeft binnengehaald. Jullie komen gelijk ter zake. Er blijkt geen agenda te zijn, maar daar bluffen jullie je wel doorheen. Christopher, de minst ervaren van het stel, wordt gebombardeerd tot notulist. Hij wilde eigenlijk deze meeting gebruiken om zich te ontwikkelen op dit onderwerp, maar komt hier op deze manier weinig aan toe. Dirk, degene met de grootste mond, heeft het hoogste woord en vertelt uitgebreid over zijn visie op het onderwerp. Erik heeft eigenlijk de meeste inhoudelijke kennis over dit onderwerp, maar komt er niet tussen. Tussendoor werken Frits en Guido continu hun mail bij op hun iPhone. Precies op tijd eindigt de meeting en hebben jullie besloten welke kant jullie op gaan (de kant van Dirk). Twee weken later blijkt dit plan totaal te falen en werken jullie avondenlang over om dit te corrigeren (ook Aram). Hans heeft de hele meeting niets gezegd omdat zijn gedachten de hele tijd afdwalen naar zijn eergisteren overleden beste vriend. Niemand heeft hem gevraagd waarom hij zo weinig zei.
Stel je eens voor, dat je als vrouw met allemaal andere vrouwen samen een meeting hebt. De meeting start op tijd, maar Amira komt te laat binnen, verontschuldigt zich 1000 maal en vertelt in geuren en kleuren waarom ze te laat was. De groep zegt dat ze het begrijpen, maar denken bij zichzelf: Zij heeft echt altijd een excuus waarom ze te laat is. Er wordt veel, héél veel gepraat. Over het nieuwe kapsel van Bernadette, de vakantie van Claudia, de zwangerschapsperikelen van Deirdre en de finale van Heel Holland bakt. Er hangt een goede sfeer, behalve tussen Eline en Fajah die ruzie met elkaar hebben (niemand weet meer precies waarom). Vervolgens komen er low-calorie muffins op tafel, die Gerdien de dag ervoor samen met haar dochter gebakken heeft. Na ruim een half uur wordt de agenda erbij gepakt; lay-out strak op orde, input van alle collega’s gekregen. Amira werpt zich op als notulist, vanwege haar schuldgevoel van het te laat komen. Helaas komen jullie niet verder dan agendapunt 2 van 10, want de creatieve ideeën van alle aanwezigen vliegen de zaal door. De meeting stopt wat eerder dan gepland, Hanneke moet haar kinderen ophalen van het kinderdagverblijf, ze wil niet wéér als laatste aankomen en DE blik van de leidster (“daar heb je weer zo’n carrière moeder, ik wil ook op tijd naar huis”) krijgen. Je komt erg enthousiast en geïnspireerd de meeting uit. Jullie plannen maar nog een meeting in om verder te brainstormen, en hopelijk bij agendapunt 5 aan te belanden.
Stel je nu eens voor, dat je als enige vrouw tussen alle mannen bij meeting 1 aanwezig bent. Je wil wat zachte waarden inbrengen in de meeting maar voelt je een roepende in de woestijn. Je probeert maar een beetje mee te doen maar voelt je met de minuut onzekerder worden. Na 3 van zulke meetings heb je jezelf aangepast om beter mee te komen, je merkt dat je meer wordt gewaardeerd. Je zet deze trend voort en wordt geroemd omdat je jezelf zo goed ontwikkeld hebt.
Stel je nu eens voor, dat je als enige man tussen alle vrouwen bij meeting 2 aanwezig bent. Je wil wat testosteron inbrengen in de meeting, maar voelt je als Max Verstappen die meedoet aan een dressuurwedstrijd. Je probeert maar een beetje mee te praten, maar bent totaal onrustig vanbinnen. Na 3 van zulke meetings ontplof je en vraag je overplaatsing aan, want nog meer van dit soort meetings kan je écht niet aan.
Uiteraard zijn bovenstaande situaties totaal uit proportie. Maar ik durf te stellen dat iedereen zich wel herkent in één of meerdere voorbeelden. Beginnen jullie een beetje te begrijpen waarom ik zo’n voorvechter van een gelijkere man/vrouw verdeling op de werkvloer ben? Op alle niveaus, maar helemaal aan de top, waar de belangrijkste beleidsbeslissingen worden genomen. En omdat er nou eenmaal veel mannen in de top van het bedrijfsleven zitten, betekent dat meer vrouwen naar de top. Bovenstaande illustreert ook waarom 1 topvrouw op 10 mannen het verschil niet gaat maken. Het streefcijfer van 30% is niet zomaar gekozen, daar is wetenschappelijke onderbouwing voor. Gelukkig wordt op steeds meer plaatsen in het bedrijfsleven gender diversiteit serieus opgenomen in het beleid. De volgende stap is dat nog meer bedrijven dit nut inzien, en de voordelen ook in alle lagen van de organisaties herkend en erkend worden. Zodat we over 25 jaar misschien wel moeten pleiten voor meer mannen naar de top!
Ik daag jullie uit eens een divers team samen te stellen. Komen jullie tot inzichten of resultaten die je anders niet zou hebben? Is er meer reflectie die het team resultaat ten goede komt? Is er meer ruimte om je mening of onzekerheden te uiten? Wordt er behalve op resultaat, ook op proces gestuurd? Worden er minder fouten gemaakt?
Maar dan wel graag diversiteit mét behoud van authenticiteit. We hebben allemaal een unieke set aan eigenschappen en talenten die ons maken tot wie we zijn. Durf jij dicht bij jezelf te blijven in jouw ontwikkeling en professionele groei? Durf jij authentiek te zijn? Laten we elkaar waarderen op de unieke set aan eigenschappen die ieder van ons heeft, zonder elkaar te willen veranderen in een kopie van onszelf!
Mijn columns zijn geïnspireerd door dingen die ik zelf heb meegemaakt, waar ik over gelezen of gehoord heb, aangedikt met een flinke dosis fantasie. Voel je dus vooral niet aangesproken als je je herkent in een geschetst beeld!